Saçının Kokusuna Takılma Sanatı / Günışığı I

buz tutmuş yollardan geldim
sobadan çok
avucunun içinde terlemeye muhtaç bedenim
yaz sıcağı var anılarımda
altınından yansırdı günışığı
kırmızı bir gölgeye saklanırdım

saçının kokusuna takılıp düşerdim
antik merdivenlerden
sen bir sol anahtarı olurdun
en ince bellisinden
ve ben notalarıydım
en sevdiğin yaz şarkısının
bir dans figürü oluverirdin
parmaklarımın arasında dolanırdın

izi kalmış dudaklarımın
saçlarında, boynunda,
sol yanağından akıyor adım
hiç gözyaşımız olmadı
ölümüne kahkahalar eğittik
fotoğrafa bakıp gördüğüm yüzünü de seviyorum
telefon kablolarından akan sesini de
rüyalarımda seninle yürümek çok güzel
ama en güzeli
sinemaya gidip filmi izlememek
bir film daha gelir mi
gider miyiz birlikte
bir gün elbet, yine..
                                                  ekim, 2010 / günışığı.