Bilinçlenme..

      Son yıllarda değerlerimizin eskimesi beni son derece rahatsız ediyor. Bazı büyüklerimiz bunun nedenini teknolojiye bağlıyor. Bence asıl sorun bizim teknolojiyi yanlış kullanmamız. Sorun biziz, yani insan, yani bizim yapımız..
      Her şeye bu kadar kolay bağlanmamız, bir şeylerin bu kadar çabuk esiri olmamız, bir şeylerden bu kadar kolay vazgeçmemiz, ne kadar zor olursa olsun nihayetinde her şeye alışmamız sadece insan olduğumuzdan. Fakat bunu engellememiz, bilincimize hakim olmamız gerek. Hissetmeden yaşıyoruz. Her anı özümseyerek yaşamayı beceremiyoruz. Mesela, okuldan çıkıyoruz yürüyoruz ve bir bakıyoruz evin sokağına gelmişiz. Nasıl geldik, yolda neler oldu bilmiyoruz. O geçen sürede dünyada değilmişiz. O aradaki zamanı yaşamamış oluyoruz. Bazen karar verirken de aynı şey olabiliyor. Ne olduğunu anlayamıyoruz. Kendimize hakim olamassak, bir çok şeyi biz ne olduğunu anlayamadan kaybedeceğiz.
    Başta tembellik var. Türkçe'yi, dünyanın en kolay konuşulan dilini, messengerda, kısa mesajlarda öyle bir hale getirdik ki; cümleleri anlamak için sesli harfleri yutulmuş kelimeleri defalarca okumamız gerekiyor. Biraz geçmişe gidelim. Her eve internet kampanyaları başlamadan önceye.. Bu dönemde kısa mesaj tavan yapmıştı. Mesajın ücreti, harf sayısıyla doğru orantılı olarak arttığından, ekonomik tasarruf için vazgeçtik sesli harflerimizden. Adı üstünde kısa mesaj neden kısa yazmıyoruz ki diyenlere de katılmıyorum ben. İnsanın telefonla konuşmayacağı durumlar oluyor. Diyelim ki böyle bir durumdasınız ve kız arkadaşınıza güzel sözcüklerle seranat yapmak, onu gülümsetmek, içini kıpırdatmak istiyorsunuz. Bu durumda uzun bir mesaj kaçınılmaz. Ama ille de sesli harflerden vazgeçmek zorunda değiliz. Tüm operatörler bir sürü kampanya başlattı. Böyle bir imkanımız varken neden uzun uzun yazmayalım ki? Kaldı ki sesli harfleri olmayan bir sözcük son derece basit gözüküyor. Sözcüklerin güçleri olduğuna inanırım. Örneğin 'tatlı rüyalar'ın 'iyi geceler'den daha hoş olduğuna ve bunun gibi bir sürü sözcük yada sözcük grubu.. Bu durumlar göz önüne alındığında, sesli harfleri yutmamız tembellikten başka bir şey değil. Zamandan tasarruf ediyoruz diye düşünenler var belki ama biz o kaybetmek istemediğimiz zamanı daha gereksiz bir çok şeye harcıyoruz. Gerçekten bu tembellik en büyük sorunlarımızdan biri. Basit bir şey gibi gözüküyor sözcükleri sessiz yazmak ama genel olarak bakıldığında çok farklı kötü sonuçlar doğurabilir.
    İnternet keşfedildiğinde tamamen iyi niyetliydi.  İnsanların günden güne asosyal olacağı, tembelleşeceği, yalnızlaşacağı öngörülmüş olmalı. Fakat böyle bir buluş saklanamazdı. Teknolojiye çamur atmamalıyız. Biz yanlış kullanıyoruz onu. Gerçekten de öngörüldüğü gibi günden güne asosyalleştik, yalnızlaştık, tembelleştik. Nesil günden güne kötüye gidiyor, diyor millet. Birlikte vakit geçirmiyoruz çünkü. Sosyalliğimiz dünya çapında ağ (www) üzerinde olsa da, sokağa adım attığımızda yalnız kalıyoruz. Yazmaya o kadar alışmışız ki konuşamıyoruz, anlatamıyoruz, anlaşılamıyoruz. Öyle bir hale geldik ki korkuyoruz. Bu asosyallik, içine kapanıklık bize bir çok kavramı kaybettiriyor. Terör, ingilizce terrify (korkutmak) kelimesinden geliyor sanıyorum. Sırf bu yüzden bir terör belki de bu.
    Bunun yanında basitleştirdiğimiz yada kaybettiğimiz daha neler var. Sevgimiz, saygımız, samimiyetimiz, şeffaflığımız, insancıllığımız.. Hepsini isteklerimiz uğruna hiçe sayıyoruz. Sonunda hepimiz kaybedeceğiz.. Bir an önce bilinçlenmemiz gerek. Hepimiz, farkındayız yada değiliz ama kendimize ait bir hayata sahibiz. Bu hayatı güzel yada çirkin yapacaklar bizleriz. İyi bir hayatı hepimiz isteriz. Bunu başarmak için sadece çalışmaya ihtiyaç var. Çok okumalıyız. Kendimizi olabildiğince geliştirmeliyiz. Dünya daha güzel bir yer olsun istiyoruz ama sadece oturuyoruz. Sokaklara dökülüyoruz eylemler yapıyoruz. Hangisi istediğimizi verdi ki bize. Bu tıpkı daha güzel bir yaşam istemek gibi. Dünyayı daha güzel bir yer yapacak olan bizleriz. Biz çalışmalıyız. En yukarıda biz olmassak sadece yapılanları beğenmeyen muhalifler oluruz. 'Kalk sen yap' dediklerinde dilimiz düğümlenir. Eğer bir şeyler istiyorsak emek vermeliyiz. Başka türlü olmayacak..